HÜZNÜM

Hüznün Yüzü

Eskiden ismin çiçekleri hatırlatırdı.

Anne kokan bebeği

                     yaz günü yağan yağmuru

Suflenin içindeki sıcak çikolatayı

                            en çok da istasyonlarda kavuşmayı

Eskiden ismin aşkı hatırlatırdı Leyla

Güzel günlerimiz olmuştu

                                  hiç ayrılmayacaktık

Koca bir dünya akarken biz sadece birbirimize karışacaktık

Mevsimler değişirken

                               her zaman ilk baharda kalacaktık

Leyla gitmeseydin Allah da biliyor iyiydik

Şimdi senden bana kalansa zemheri kış

Ardında bıraktığın karışıklık

Ölüme bile lafım yok da

                                      Ciğerimi söken ayrılık

Yaptığın eylem taammüden cinayettir

Üzerime benzin döküp gittin

                                    kendi ateşimde yaktın

küllerimi rüzgara savurdun

Oysa biz seninle sokaklar arşınlardık

Düşünmeden karanlık sokaklara girerdik

Sen yanımdaydın 
                          her yer her şey aydınlıktı

Sen gittin Leyla

Gün geceye karıştı

Umut acıya, aşk kedere, sevinç hüzüne

Yüzümse

   bir ölüye dönüştü…

09/2012 İzmir