Arthur Schopenhauer
MEŞRU BİR İNTİHAR
Güzel şeyler yazmalıyım
Sözgelimi,
Güneşli bir günü anlatmalıyım,
İçimizi umutla, mutlulukla, tazelikle dolduran güneşli bir günü
Gökyüzündeki yıldızları yazmalıyım
Sonsuzluğu, ulaşılmaza varma duygusunu, romantizmi
Ve el ele, dudak dudağa yaşanılan geceleri
Midesini açlığın kemirdiği arkadaşları yazmalıyım
Paylaşmayı, karşılıksız sevmeyi, kan bağını değil can bağını
Sıcak bir odanın içinde sobanın etrafında toplanmış aileyi yazmalıyım
Vefayı, dayanışmayı, iyi günde kötü günde bir arada olmayı
Mutlu olabileceğimiz ne varsa onları yazmalıyım
Denizlerin maviliğini, ormanların yeşilini, yaz günü yağan yağmuru,
Ve ille de aşkı yazmalıyım
Sonsuz bir uzay boşluğunda salınmayı,
Tutkuyu, şehveti, birbirinin içinde kaybolmayı
İyi ve güzel olan ne varsa onları yazmalıyım
Şairin görevi de bu değil midir?
Topluma umut aşılamak, karanlığın içinden sızan ışığı göstermek
Bense bir intiharı yazmak istiyorum,
Sözgelimi, bileklerimi kesmeliyim,
Kanım ağır ağır vücudumu terk etmeli
Kanımla birlikte pişmanlıklar da bitmeli, vicdanım temizlenmeli
Vicdan; insanın kendi varlığını bilmesidir
Çünkü insan gözüne inanmayabilir
Vicdan ise yanılmaz
Ya da ilaç içmeliyim
Bedenim karıncalanırken
Hücrelerimi yavaş yavaş yitirdiğimi hissetmeliyim
Biliyorum başka yöntemler de var ama
Silah veya yüksek bir bina çare olmaz
Hızlı olmamalı ve düşünebilmeliyim
Çünkü şair ölümüyle bile topluma hizmet etmeli
Ve eylemlerinin verdiği reaksiyonları hesap edebilmeli
Şairin görevi güzel şeyler yazmaktır ya
Güzel bir intihar yaratabilmeliyim…
27/12/2012 Alsancak
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder