ANA-YURT
Birgün bitmesin, birgün sonu gelmesin
Çok insan tanıdım, çok şeyler
gördüm
Bağlılık yeminlerine, kan
kardeşliklerine şahit oldum
Ve sırtını dönünce hançerin
kınından sıyrılıp
Şiddetli bir rüzgar estirerek
saplanmasını seyrettim
Seyrettim insanların yaratılışımız
böyle ne yapalım diyen suratlarını
Aslında o kadar da değerli değildi,
zaten işe yaramazın tekiydi
Şimdi gönlüm daha rahat diyen
hallerini gördüm
Kalınca bir başına ve karanlıkta
şelaleden akan su misali akıttıkları göz yaşlarını da gördüm
Savaşlar gördüm, ölen herkesin
kahraman olduğu bir savaşa tanıklık ettim
Kahramanlıkları en çok
konuşanlarınsa bir avuç korkak olduğunu anladım
Anladım da çok kardeşimiz öldü,
çok ana ağladı ve edilecek tek laf kalmadı
Ve ölenler sadece öldüğüyle kaldı
Ölüm ne kadar onurlu olursa olsun
sadece ölümdü bunu da anladım
Hiçbir sevgi yoktur sonu gelmeyen ve
sonsuza kadar süren
Hiçbir şamata yoktur bu üzüntüyü gölgeleyen
Hiçbir beyaz yoktur bu kirli dünyanın karşısında durabilen.
MART 2014 İSTANBUL
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder